De rode draak van Openbaring 12 en 17 en hoe dit zich verhoudt tot het zeebeest in Openbaring 13
De grote rossige draak, met zeven kronen op de zeven hoofden uit Openbaring 12:3 (en Openbaring 13:1 en Openbaring 17:3), staat symbool voor het (heidens) Romeinse Rijk. Het vaandel
van de cavalerie van het Romeinse leger was een rode draak (zie voetnoten). Jezus verwees naar deze banier als ‘de gruwel der verwoesting’ in Mattheus 24:15.
Aldus stelde Rome eigen regenten – gouverneurs – aan in Judea, die wel of niet-joden waren. Dit is ook de betekenis van de verzen in Daniel 8:9,10 – Rome voerde strijd tegen de kinderen van God (heir des hemels), overwon ze en liet sommigen van de sterren (de leiders) ter aarde vallen (vernietigde ze).
De Priesterklasse (met aan het hoofd de hogepriester) en de religieuze rechtbank – het Sanhedrin – liet Rome intact. De bevoegdheden van het Sanhedrin werden drastisch ingeperkt: de joodse rechtbank mocht geen doodstraf uitspreken. Daarom moesten ze voor de doodstraf van Jezus naar Pilatus toe – de vertegenwoordiger van de keizer. De voltrekking geschiedde daarom ook op Romeinse wijze, d.m.v. kruisiging. De joodse vorm van doodstraf was door steniging.
Deze rode draak is een andere dan die in Openb.12:7-9 beschreven wordt. Die wordt beschreven als ‘de draak’ en Jezus geeft er zelf de uitleg bij – het is de slang, duivel en satan.
In Openb. 13 wordt een “zeebeest” beschreven en wordt een aantal details zichtbaar die sterk overeenkomen met de rode draak in Openb. 12:3,4 en de kleine hoorn in Daniel 8:9,10 en ook met het scharlakenrode beest in Openb.17. Daar is de vrouw de (onreine) kerk, die zit op/in Rome. De koppen zijn enerzijds de 7 bergen waarop de vrouw zit (Openb.17:9). De 7 bergen worden ook wel ‘de grote stad’ genoemd.
De stad Rome staat erom bekend dat het gebouwd is op 7 heuvels of bergen. Vaticaanstad – een vestingstad binnen Rome, is gebouwd op een achtste heuvel – Vaticanus Mons – op de rechteroever van de Tiber.
Anderzijds beschrijven de 7 koppen (hoofden) de 7 bestuursvormen (‘hoofd’ van het rijk) die het Romeinse Rijk heeft gekend. In Openb. 17 wordt beschreven, dat er in Johannes’ tijd reeds vijf bestuursvormen in dit rijk in het verleden lagen.
Deze vijf behoorden tot het verleden. De geschiedenis getuigt dat vanaf de geboorte van het Romeinse Rijk op 21 april 753 vChr., de achtereenvolgende bestuursvormen zijn geweest:
1. de Koningen;
2. de Consuls;
3. de Decimveri (tienmanschap);
4. de Dictators;
5. de Triumviraat (driemanschap);
6. Eén bestond er (nog): Johannes leefde in de periode van de Keizers;
7. Eén bestuursvorm moest nog komen en zou maar korte tijd blijven: het graafschap, ook wel bekend als het Exchargaat van Ravenna. Volgens historici was dit de zevende en laatste regeringsvorm van heidens Rome, dat bestond tot 751 AD;
8. En de 7e zou voor een tijd samen met de 8e bestaan (“de 7e is ook de 8e”): het pausdom.
Het is voor een goed begrip van de eindtijdprofetie belangrijk in te zien dat de hoofdkenmerken van het Romeinse Rijk blijven bestaan tot aan het einde van deze wereld – het ijzer van de benen vinden we terug tot in de voeten en de tenen van het beeld van Daniel 2.
De paus is “koning” van het Vaticaanse rijk, dat zijn zetel heeft in Rome. De laatste keizer van het Romeinse Rijk (Keizer Justinianus I, die in Constantinopel (Turkije – hoofdstad van het Oost-Romeinse Rijk – leefde, na de val van het West Romeinse Rijk) droeg in 538 n Chr zijn religieuze macht en autoriteit over aan de toenmalige bisschop van Rome. Zo kreeg de leider van de christelijke kerk grondgebied in wat van de stad Rome over was gebleven.
Het is belangrijk in te zien dat in 538 AD de bisschop van Rome van Justinianus weliswaar zijn religieuze onderscheidingstekens ontving (titel Ponitfex Maximus: Justinianus was hogepriester van de zonnegod; de paus kroont zichzelf tot hogepriester van Christus) en de sleutels van de stad Rome ontving, maar dat zijn politieke macht pas volgde na de ondergang van het Graafschap van Ravenna in 751 AD. Kort daarop ontving paus Stefanus II politieke macht van Pepijn, koning van Frankrijk.
Van het West Romeinse Rijk was toen nog alleen maar de stad Rome over. Het overige westelijke rijksgebied was uit elkaar gevallen, wat gesymboliseerd wordt door de 10 kronen. Later worden het 10 horens zonder kronen (Openb 17:3), m.a.w. het waren geen rijken meer, maar wel zelfstandige staten.
In Daniel wordt het totale rijksgebied van het West Romeinse Rijk voorgesteld door 10 tenen. We weten dat Europa nu uit meer dan 10 landen bestaat, maar we begrijpen ook dat de grenzen in de loop der eeuwen steeds weer zijn verschoven, door allianties, door huwelijken en bondgenootschappen. Maar het is hetzelfde gebied dat eens tot het West Romeinse Rijk behoorde.
Het Oost-Romeinse Rijk heeft in de christelijke kerkgeschiedenis weinig betekenis gehad. Dat deel van het heidens Romeinse Rijk verviel aan de Turken (de Islam). Er ontstaat in Istambul een tegenmacht die een bijna exacte kopie is van de macht in Rome. En die antigodsdienst adopteert Mohammed als zijn hogepriester en vrijdag als aanbiddingsdag.
Dit betekent dat de Rode Draak van Openbaring 12 dus nog bestond toen het pausdom zijn politieke macht in Rome vestigde. Daarom heeft het luipaardachtig zeebeest van Openbaring 13:1 nog steeds 7 koppen en tien horens en tien kronen. Pauselijke Rome was nog deel van het oude heidense Rome, alleen in een nieuwe godsdienstige vorm, een pesudo zonnegod-Christelijke godsdienst. De eerste pauzen erkenden de connectie met heidens Rome en hadden de draak als symbool in hun wapenschild (zoals Nederland de leeuw en de VS en Duitsland de adelaar).
Feit is, dat de Turken (onder leiding van Attaturk) op een gegeven moment ook het westelijk deel dreigden te annexeren, toen zij het politieke toneel in Europa domineerden. Dit deed Uriah Smith aan het begin van de 20e eeuw de (verkeerde) conclusie trekken, dat Turkije het ‘zeebeest’ van Openbaring 13 zou zijn.
Johannes ziet dat één van de 7 koppen (heuvels, bestuursvormen) dodelijk gewond raakt. Ook dit wordt door de geschiedenis bevestigd. De paus wordt in 1798 door Frankrijk gestript van zijn kerkelijke èn politieke macht. Voor ongeveer 2 jaar heeft de Roomse kerk als (werelds) koninkrijk niet bestaan – Napoleon riep Rome, inclusief Vaticaanstad uit tot een republiek. De toenmalige paus – Pius VI – werd gevangengenomen en stierf in ballingschap in Ravenna. Twee jaar later staat Napoleon toe dat er een nieuwe paus gekozen wordt – Pius VII. Deze wordt echter totaal gestript van zijn oorspronkelijke wereldse bevoegdheden.
Op 15 juli 1801 werden de vertegenwoordigers van de paus en van de Franse regering het eens over een verdrag – Le Concordat. Dit verdrag trad op 18 april 1802 in werking. Het hield o.a. in dat de bisschoppen door het Franse staatshoofd werden benoemd en niet door de paus, de paus mocht hun benoeming alleen maar bevestigen; de bisschoppen moesten een eed van trouw aan de staat zweren; ze mochten priesters aanstellen, maar alleen als de kandidaten door de staat waren goedgekeurd; de kerk deed afstand van al haar goederen. De geestelijken werden door de staat betaald. Zondag werd aangewezen als aanbiddingsdag. De 7-daagse week bestond naast de revolutionaire 10-daagse week. Kortom: de katholieke kerk werd de Franse staatskerk. In die tijd had Frankrijk het voor het zeggen in het grootste deel van Europa.
Deze paus had op politiek niveau dus niets meer te vertellen in Europa. Hij mocht alleen koning zijn over zijn kerkrijkje Vaticaanstad, maar voerde geen religieuze en politieke heerschappij meer over de koningen van Europa (de 10 staten). Maar deze “wond” herstelde zich langzaam, totdat Mussolini in 1929 de paus zijn Vaticaanstad teruggeeft (Verdrag der Lateranen) en daarmee zijn politieke macht herstelde – de ”dodelijke wond” was genezen. De paus was weer koning in Rome. Hiermee werd de 7e “bestuursvorm” tegelijkertijd ook de 8e (Openb.17:10) en langzaamaan herstelde Rome zich tot de wereldwijde politiek-religieuze macht die het nu is, officieel lid van de VN en speciale adviseur van de VN-Veiligheidsraad. Er wordt geen oorlog gevoerd, of de paus wordt geraadpleegd. De hele wereld is sinds 2015 verenigd rondom het Klimaatverdrag van Parijs, een initiatief van paus Franciscus, gebaseerd op zijn encycliek Laudato Sií (juni 2015); en sinds kort (oktober 2020) wordt de wereld op sociaal gebied verenigd rondom zijn laatste encycliek Fratelli Tutti.
Als we de profetieën van Daniel 8, Openbaring 12 ,13 en 17 willen begrijpen, dan is het heel belangrijk in te zien dat de rooms-katholieke kerk, profetisch gezien, het verlengstuk is van het (heidens) Romeinse Rijk. De RKK is ontstaan uit Rome en maakt onderdeel uit van Rome, is een voortzetting van Rome – de rode draak. Scharlakenrood is de hoofdkleur van de RKK – de kleur van de kardinalen en de paus.
De RKK, die zetelt in Rome, is ‘de grote stad’ van waaruit het de koningen der aarde regeert. Net zoals we ‘Washington’ zeggen als we de regering van de VS bedoelen, of “Den Haag’ als we de regering van Nederland bedoelen.
Dit is nu eindelijk de enige juiste uitleg over de 7 koppen en de achtste. Dit is de enige juiste uitleg over de rode draak, het luipaardachtig zeebeest en het scharlakenrood beest. Ik lees graag uw mening in de comments.
Voetnoten
Hier zijn enkele referenties van de rode draak standaard van de Romeinse cavalerie:
The Red Dragon Of Wales – Ancient Symbol Dating Back To Roman Times – Ancient Pages
Draco (military standard) – Wikipedia
Roman Standard – World History Encyclopedia
Legion XXIV – Imperial Standards, scroll neer
History of the Toman Legionary: 1st century BC – 3rd centrury AD,
Scroll neer naar figuur onder paragraaf: The Founding of the Comitatus
